به نقل از «ایرنا»

رویاپردازی به سبک تصور

تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۰۲۱۷۸

«تصور» اولین فیلم بلند سینمایی علی بهراد، فیلمی درام و عاشقانه است که در سال ۱۳۹۹به تهیه‌کنندگی جواد نوروزبیگی تولید شده است و برای اولین بار در هفته منتقدان جشنواره کن ۲۰۲۲ به نمایش درآمد و به‌دلیل فضای پررمز و راز خود، توجه منتقدان را جلب کرد. فیلم با حضور مهرداد صدیقیان در نقش راننده جوان تاکسی اینترنتی و لیلا حاتمی در نقش زنانی که هر شب مسافر این ماشین می‌شوند، اثری کم‌بازیگر با ساختاری دراماتیک و رویاگونه است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

داستان فیلم به ظاهر ساده و یک خطی است. یک راننده تاکسی هر شب در زمان‌هایی متفاوت زنی را سوار می‌کند که شبیه دختری است که به او دلبسته‌است. لیلی دختری‌است که در شیرینی‌پزی مشغول به کار است و این راننده جوان عاشق، مدام به بهانه خرید کیک و شکلات به آن‌جا می‌رود و در تصوراتش با لیلی صحبت می‌کند اما در واقعیت او جرات ابراز عشق و علاقه به دختر را ندارد. او این قصه را برای زنانی که مسافرش هستند تعریف می‌کند و علیرغم راهنمایی آنان او در عشق به لیلی به هیچ نتیجه‌ای هم نمی‌رسد.

رویایی از جنس عشق

فیلم «تصور» روایت رازآلود دو شخصیت راننده و مسافری است که زندگی‌شان تنها در طول تاکسی‌سواری‌ شبانه‌شان در تهران تلاقی پیدا می‌کند. قصه هر مسافر که نقشش را لیلا حاتمی بازی می‌کند، در شب آغاز می‌شود. هر مسافری که سوار تاکسی می‌شود درباره زندگی و سرگذشتش با راننده صحبت می‌کند. این دو بدون اینکه درباره هم چیزی بدانند و حتی نام یکدیگر را بپرسند روایت‌هایشان را بیان می‌کنند و حتی کمک می‌کنند که رویای راننده جوان برای رسیدن به دختر شیرینی‌فروش محقق شود. آنچه در صحبت‌های هر دو موج می‌زند فقدان عشق است زنان مسافر به دنبال عشق و آرامش در زندگی هستند. آن‌ها به آنچه در زندگی می‌خواستند نرسیدند.

در تمام روایت‌هایی که از این زنان می‌شنویم، حلقه گمشده‌ای به نام عشق گمشده و یا به انتها رسیده است که اتفاقا آن را در رابطه میان راننده جوان و دختر شیرینی‌فروش می‌بینیم.

راننده جوان، که به نظر می‌رسد عاشق است، از شدت شرم و عدم اعتماد به نفس، نمی‌تواند احساسات خود را به دختر مورد علاقه‌اش بیان کند؛ اما در ساختاری اپیزودیک هر شب شنونده روایت زندگی زنانی می‌شود که سرنوشتی مشابه خودش دارند. زنی که با لباس عروسی توسط شوهرش در خیابان رها شده، زنی با شکلات‌های ولنتاین و بادکنک قرمز با مردانی که عاشقش هستند صحبت می‌کند، زن جوانی که برای مسابقات تیراندازی جهانی به فرودگاه می‌رود و زنی که عضو یک گروه موسیقی است که اعضای آن از هم جدا شده‌اند و اکنون دوباره در حال جمع‌شدن هستند. همه این‌ها تصوری از زندگی و عشق در ذهن مرد ایجاد می‌کنند و او را به روبرو شدن با احساسات خودش کمک می‌کنند.

برگ برنده در دست بازیگران

بازی لیلا حاتمی در «تصور» را باید یکی از نقاط مثبت فیلم دانست که حضور او در چند نقش متفاوت ترین نقش آفرینی این بازیگر در کارنامه هنری اش محسوب می‌شود. لیلا حاتمی بازیگری است که انتخاب‌هایش در بازیگری مخاطب را غافلگیر می‌کند و علاقه‌مندی‌اش به گوناگونی و رنگارنگی در نقش‌هایی که می‌پذیرد کارنامه او را پربار و چشم‌نواز کرده است. هرچند در همه نقش‌هایی که پذیرفته، خصوصا در فیلم «تصور» که آمیختگی او با چند نقش است، شخصیت خود او و رفتارهای درونی‌اش یعنی متانت و تواضع دیده می‌شود اما این بروز خود واقعی برای مخاطب آزاردهنده نیست چون او با عشق‌ورزی و فروتنی این نقش‌ها را از آن خود می‌کند. از این رو بازی خوب لیلا حاتمی یکی از دلایل مهمی است که آدم‌های قصه باورپذیر می‌شوند و مخاطب با روایت‌هایشان از دل شهر همراه می‌شود. مهرداد صدیقیان هم هرچند بازی قابل توجهی در فیلم ندارد اما پابه‌پای حاتمی جلو می‌آید و سعی می‌کند خودش را از سایه بازی‌های او بیرون بکشد و به عنوان یک همراه قصه را به نتیجه برساند.

عاشقانه‌ای درباره زندگی

اولین تجربه بهراد که به خوبی توانسته گرفتار ممیزی‌های سینما نشود، در فضایی شبانه و محیطی متغیر شکل گرفته که به دلیل ماهیت تکراری و داستانی بدون فراز و نشیب صبر و شکیبایی مخاطب را در دیدن ادامه فیلم می‌طلبد و البته همین پرش‌های شخصیتی و تغییر اتمسفر زندگی زنان باعث می‌شود که بیننده نتواند به درک چندانی از موضوع و داستان فیلم برسد و یا در ارتباط منطقی میان برخی سکانس‌های فیلم گیج شود. اما تصور به‌عنوان اثری که تلاش می‌کند در فضای ماجراجویی‌های شبانه، روایت خودش را از رویا و عشق بگوید، به اندازه کافی می‌تواند فیلمی لذتبخش برای تماشاگر باشد.

«تصور» فیلمی مستقل است که در تاریکی شهر به خوشبختی‌ها فکر می‌کند و به همان اندازه، شوق و اشتیاق زندگی را زنده نگه می‌دارد. فیلم روایتی جسارت‌امیز از آدم‌هایی است که خواسته زیادی از زندگی ندارند و فقط می‌خواهند با رویاپردازی برای عشق‌های گمشده‌شان به شکلی عاشقانه زندگی کنند چرا که عشق در دریای تاریکی، برای آن‌ها نقطه روشنایی است.

فرهنگ سینما و تئاتر ۰ نفر برچسب‌ها جواد نوروزبیگی مهرداد صدیقیان تصور لیلا حاتمی

منبع: ایرنا

کلیدواژه: جواد نوروزبیگی مهرداد صدیقیان تصور لیلا حاتمی جواد نوروزبیگی مهرداد صدیقیان تصور لیلا حاتمی راننده جوان لیلا حاتمی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۰۲۱۷۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اتوبوس‌هایی که به فرمان خانم‌ها حرکت می‌کنند

ایسنا/خراسان رضوی تا چند سال پیش، انجام برخی مشاغل در انحصار مردان بود و از آنجا که دیدگاه عمومی جامعه نسبت به زنان، پرداختن به مشاغل آسان و متناسب با روحیات زنانه بود، زمینه فعالیت بانوان در اینگونه مشاغل فراهم نشد و ورود آن‌ها به عرصه‌ شغل‌های سخت و مردانه دور از انتظار بود اما امروزه این دیدگاه‌ تغییراتی داشته است.

ما امروز شاهد حضور و فعالیت بانوان در مشاغل مختلف از جمله مشاغل سخت و پرمخاطره هستیم و شاید بتوان گفت مرزبندی بین مشاغل، دیگر مانند گذشته پررنگ نیست. یکی از مشاغلی که در حال حاضر بانوان زیادی در آن فعالیت دارند، رانندگی با وسایل نقلیه سنگین از جمله اتوبوس است.

در یکی از تجربه‌های خود با خانمی که به عنوان راننده اتوبوس مشغول فعالیت بود، گفت‌وگویی داشتم. زمان زیادی را در ایستگاه اتوبوس منتظر خط ۹۴ بودم اما خبری از اتوبوس نبود تا اینکه اتوبوس کمکی وارد ایستگاه شد و جمعیت مسافران منتظر و شاید کمی مضطرب، سوار اتوبوس شدند، اتوبوسی که راننده آن یک خانم بود.

 ژاله شندزی که ۵ سال سابقه رانندگی در جاده و اتوبوس بین ‌شهری را نیز در کارنامه دارد، با بیان اینکه از حدود ۸ سال پیش به عنوان راننده اتوبوس درون‌شهری در مشهد فعالیت دارد، اظهار کرد: شغل ما سخت است اما من عاشق کارم هستم، به همین دلیل این شغل برای من سهل و آسان است. من از طریق این شغل با مردم در ارتباط هستم.

وی در خصوص نوع برخورد مردم با یک راننده خانم گفت: مردم از رانندگان خانم استقبال خوبی می‌کنند، شاید به دلیل اینکه رانندگان خانم احتیاط بیشتری دارند، البته زمان‌هایی هم بوده که با دیدن یک راننده اتوبوس زن متعجب شوند و نگران سلامتی خود باشند اما بعد از پیاده شدن من را تشویق و با محبت برخورد کردند.

شندزی افزود: وقتی مسافران با گفتن یک خسته نباشید یا یک لبخند، رضایت خود را نشان می‌دهند، این رفتارهای محبت‌آمیز در نحوه کار من تاثیر زیادی دارد. من عاشق مردم هستم، بنابراین خستگی برایم معنایی ندارد.

این راننده اتوبوس در خصوص چالش‌های پیش‌ روی رانندگان خانم عنوان کرد: مهمترین چالش برای ما رانندگان خانم این است که اضافه ‌کار داشته باشیم. ما بانوان مسئولیت خانه‌داری هم داریم، بنابراین باید هم برای کار خانه‌داری وهم کار بیرون از خانه برنامه‌ریزی کنیم، به همین دلیل اضافه‌ کاری شرایط را برای ما دشوار می‌کند.

وی ادامه داد: چالش‌ دیگری که در حال حاضر با آن روبه‌رو هستیم این است که از هر سه جمعه تعطیلی، یک روز تعطیل باشیم که این هم نوعی اضافه کار محسوب می‌شود. در سال‌های گذشته ما یکی در میان جمعه‌ها تعطیل بودیم و اوضاع بهتر بود. امیدوارم شرایط به روال قبل برگردد.

شنذری که علاوه بر شغل رانندگی با اتوبوس به کارهای هنری از جمله تهیه‌کنندگی تئاتر نیز مشغول است، تصریح کرد: اغلب دوستانم می‌گویند کار هنری با شغلی که داری سنخیت ندارد و به لحاظ فضای کاری، یکی آرام و منعطف و دیگری سخت و پرتنش است، چطور این دو کار را با هم انجام می‌دهی؟

این راننده اتوبوس گفت: حقیقت این است که ما خانم‌ها به طور کلی این توانایی و انعطاف را داریم که مشاغل مختلف را در کنار هم مدیریت کنیم، مانند بسیاری از بانوان که خانه‌دار هستند و در کنار آن مشاغل دیگری نیز دارند. برای من مدیریت کار خانه‌داری، کار هنری و شغل رانندگی اهمیت دارد و همیشه به گونه‌ای برنامه‌ریزی می‌کنم که به هیچکدام لطمه‌ای وارد نشود.

وی در خصوص نحوه برخورد همکاران مرد خاطرنشان کرد: همکاران ما بیشتر مردان هستند اما همراهی، همکاری و حمایت لازم را دارند و هر زمان نیاز باشد، کمک می‌کنند.

شنذری با اشاره به نحوه برخورد خانواده خود با این شغل عنوان کرد: خانواده با شغل من هیچ مشکلی ندارند و هنگامی که این شغل را انتخاب کردم، با استقبال آن‌ها روبه‌‎رو شدم و بیان کردند که باعث افتخارشان هستم.

این راننده اتوبوس بیان کرد: اگرصلاحیت رانندگی با وسایل نقیله سنگین برای بانوان وجود نداشت، این حرفه از سمت راهنمایی و رانندگی تایید نمی‌شد اما صدور گواهی‌نامه پایه یک، برای خانم‌ها نشان‌دهنده تایید صلاحیت آن‌ها است. اگر همچنان این حرفه در جامعه ما مورد قبول افراد خاصی نیست، موضوع دیگری است. به نظر من انجام این شغل با رعایت تمامی شئونات لازم، نشانه توانمندی زنان است و من به این توانایی خانم‌ها افتخار می‌کنم.

وی در خصوص انتظارش از مردم به عنوان یک راننده اتوبوس تصریح کرد: مردم بسیار فهیم هستند و بسیاری از موارد را رعایت می‌کنند، تنها خواهش من به عنوان یک راننده اتوبوس درون‌شهری این است که اگر گاهی هنگام خدمت‌رسانی اتوبوس دیر به ایستگاه می‌رسد، شهروندان صبوری کنند، زیرا ممکن است برخی زمان‌ها عوامل مختلفی از جمله کمبود ماشین، ترافیک، نقص فنی و... موجب تاخیر اتوبوس شود.

شنذری اضافه کرد: هر شغلی مشکلات و سختی‌های خود را داشته و در کار ما نیز نقص‌ها و کمبودهایی وجود دارد اما وقتی خوشحالی و شعف مردم را می‌بینیم و مشاهده می‌کنیم که از کار ما راضی هستند، دیگر کمبودها به چشم نمی‌آید و انجام کار برای ما خوشایند می‌شود.

در ادامه با چند نفر از مسافران اتوبوس گفت‌وگو کردم و نظرات آن‌ها را در خصوص رانندگی خانم‌ها پرسیدم. ابتدا به سراغ دانش‌آموزانی رفتم که در صندلی آخر اتوبوس نشسته و مشغول گپ‌وگفت‌ بودند. سارا که دانش‌آموز دوره دوم دبیرستان بود، اظهار کرد: من اغلب اوقات با اتوبوس به خانه برمی‌گردم و از اینکه در این مسیر گاهی اوقات با رانندگان خانم روبه‌رو می‌شوم، جای خوشحالی دارد. بسیاری از مواقع رانندگی‌ خانم‌ها از آقایان بهتر است، زیرا با ملاحظه رانندگی می‌کنند.

نعیمه که همراه سارا بود، به میان صحبت‌های دوستش پرید و گفت: من قبلا که سوار اتوبوس می‌شدم و راننده، خانم بود کمی مضطرب می‌شدم و برای سوار شدن شک و تردید داشتم، اما الان این موضوع برای من عادی شده، زیرا رانندگان خانم توانسته‌اند خود و توانایی خود را ثابت کنند.

خانم میانسالی که از خرید به خانه برمی‌گردد و چرخ خرید خود را به سختی نگه داشته است، عنوان کرد: من همیشه آرزو داشتم که بتوانم روزی مشاغل سخت مانند این کار را انجام دهم و الان وقتی این رانندگان خانم را می‌بینم وافعا خوشحال می‌شوم، انگار خودم به آرزویم رسیده‌ام.

علیرضا از دیگر مسافران اتوبوس که در ردیف‌های جلو و صندلی نزدیک به راننده نشسته بود، بیان کرد: در ابتدا که سوار اتوبوس شدم، از اینکه راننده خانم بود کمی تعجب کردم اما بعد مشاهده کردم که واقعا رانندگی خوبی دارند و به کارشان مسلط هستند.

راننده اتوبوس تنها یکی از صدها مواردی است که خانم‌ها توانایی خود را نشان‌ داده‌ و به اثبات رسانده‌اند. قطعا اگر مجال و زمینه فراهم باشد و زنان نیز نسبت به مردان به طور برابر از امکانات برخوردار شوند، زمینه بروز و ظهور استعدادهای بیشتری در زمینه‌های مختلف را شاهد خواهیم بود.

انتهای پیام